-
1 consuetudine
f habit, custom( usanza) custom, tradition* * *consuetudine s.f.1 ( abitudine) custom; habit; usage; ( tradizione) custom, tradition: agire secondo consuetudine, to act out of habit; come è nostra consuetudine, as is our custom; le consuetudini di un popolo, the customs of a people // consuetudini commerciali, trade (o business) customs // consuetudini monastiche, monastic rules2 ( familiarità) familiarity, familiar terms: ha consuetudine con la nostra casa, he's almost (o like) a member of the family.* * *[konsue'tudine]sostantivo femminile1) (abitudine) custom, habit2) (costume, usanza) custom, tradition* * *consuetudine/konsue'tudine/sostantivo f.1 (abitudine) custom, habit; avere la consuetudine di fare to be in the habit of doing2 (costume, usanza) custom, tradition. -
2 принятый
прил.ricevuto; adottato, accettato; ammesso; votato ( проголосованный)принятая резолюция — risoluzione approvata / adottataгорячо принятый — accolto con calore; festeggiatissimoтак принято — così <(si) usa/si fa>; è l'uso; è d'uso; questa è la prassi -
3 принятый
прил.ricevuto; adottato, accettato; ammesso; votato ( проголосованный)при́нятый порядок — ordine adottato
при́нятая резолюция — risoluzione approvata / adottata
при́нятый тезис — una tesi accolta
горячо при́нятый — accolto con calore; festeggiatissimo
быть хорошо при́нятым публикой — avere il successo presso il pubblico
так при́нято — così <(si) usa/si fa>; è l'uso; è d'uso; questa è la prassi
как при́нято — come è consuetudine
* * *adjgener. adottato, ammesso, di convenzione, stipulato, usitato -
4 привычка
abitudine ж.* * *ж.abitudine, consuetudine; usanza, costume, uso m ( обычай)плохие привы́чки — brutte abitudini; vezzo m ( чаще плохая)
сила привы́чки — la forza dell'abitudine
укоренившаяся привы́чка — abitudine radicata / invalsa
по привы́чке — per abitudine; come usa
приобрести привы́чку — prendere l'abitudine (di, a), accostumarsi (a)
делать что-то по привы́чке — fare qc per abitudine
приобрести дурную привы́чку — prendere un <brutto vezzo / vizio>
иметь привы́чку — avere <l'abitudine / il vezzo> (di + inf)
войти в привы́чку — entrare in uso; connaturarsi
привы́чка - вторая натура — l'abitudine è una seconda natura
на всякую привы́чку есть отвычка — per ogni abitudine c'è la disabitudine
* * *n1) gener. abito, solito, vezzo (скверная), vezzo, abitudine, assuefazione, consuetudine, costume, pratica, stile2) econ. uso -
5 обыкновение
с.abitudine f, costume m condotta abitudinaria, consuetudine fпо обыкнове́нию — <secondo il, come di> consueto, come al solito, secondo l'abitudine
против обыкнове́ния — contro l'abitudine, in contrasto con l'uso invalso
он имеет обыкнове́ние опаздывать — è solito far tardi
по своему обыкнове́нию — come al solito; secondo il suo modo di fare
* * *ngener. costume, consueto, solito, usanza, uso -
6 usare
1. v/t use2. v/i use( essere di moda) be in fashion* * *usare v.tr.1 to use, to make* use of: posso usare la tua penna?, may I use your pen?; se non trovi il tuo libro usa il mio, if you can't find your book, use mine; all'esame non possiamo usare il vocabolario, in the examination we are not allowed to use our dictionaries; dovresti usare meglio il tuo denaro, you should make better use of your money; non uso mai il burro in cucina, I never use butter in my cooking; uso la lana per pulire l'argento, I use wool to polish silver; usare attenzione, to use care (o to be careful); usò ogni artificio per ottenerlo, he used every artifice to get it // usare la testa, il cervello, gli occhi, le orecchie, (fig.) to use one's head, eyes, ears // mi usò la cortesia di darmi il suo posto, he was kind enough to offer me his seat; mi usò molte cortesie, he was very kind to me (o he heaped o showered kindnesses on me); vogliate usarmi la cortesia di farmelo sapere subito, please do me the favour of letting me know at once // usare le buone maniere, to be kind; usare le minacce, to threaten // usare la forza, to use force // usare violenza a qlcu., to do violence to s.o.; usare violenza a se stessi, to force oneself2 ( essere solito) to use (to) ( usato solo nei tempi passati dell'indicativo); would (+ inf. senza to); to be accustomed (to); to be used (to): gli antichi usavano sacrificare agli dei, people in ancient times used to make sacrifices to the gods; due secoli fa gli uomini usavano portare la parrucca, two centuries ago men used to wear wigs; ( egli) usava levarsi la mattina di buon'ora, he used to (o he would) get up early in the morning; usavamo incontrarci ogni sera in piazza, we used to (o we would) meet in the square every evening; io non uso comportarmi in questo modo, I'm not used to (o I'm not accustomed to) behaving like this // si usa, ( è consuetudine) it is customary (o it's the custom): oggi si usa molto passare le vacanze all'estero, nowadays it's the custom (o it's customary) to spend one's holidays abroad; di solito si usa ringraziare con un biglietto, it's customary (o it's the custom) to send a note of thanks; si sposò, come si usa, con l'abito bianco, she was married in white, according to custom (o as is the custom)◆ v. intr.1 to use (sthg.), to make* use (of sthg.): usare dei propri diritti, to make use of one's own rights2 ( essere di moda) to be fashionable, to be in fashion: il modello di quel vestito non usa più, that style of dress is no longer fashionable (o is out of fashion); quest'anno usa molto il rosso, red is very fashionable this year.* * *[u'zare]1. vt1) (adoperare) to usegrazie per il tavolo, l'ho usato molto — thank you for the table, I got a lot of use out of it
sai usare o come si usa la lavatrice? — do you know how to use the washing machine?
non usare tutta l'acqua — (consumare) don't use (up) all the water
usa gli occhi/le orecchie! — use your eyes/ears!
usare violenza a qn — (violentare) to rape sb
usare le mani — (picchiare) to use one's fists
potresti usarmi la cortesia di spegnere la radio? — would you be so kind as to switch off the radio?
2)usare fare qc — to be in the habit of doing sth, be accustomed to doing sth1) (essere di moda) to be fashionable, to be in fashionsi usano di nuovo i tacchi alti — high heels are fashionable again o are back in fashion
2)usare di — (servirsi di) to use, (diritto) to exercise
3. vb impersda queste parti usa così — it's the custom round here, this is customary round here
* * *[u'zare] 1.verbo transitivo1) (impiegare) to useusare qcs. frequentemente — to make frequent use of sth.
sapere usare bene — to be skilled in the use of [attrezzo, computer]
usare in modo sbagliato — to misuse [attrezzo, parola]
2) (agire con) to exercise [attenzione, cautela]usare dei riguardi nei confronti di qcn. — to be considerate towards sb., to behave considerately towards sb.
usare la cortesia di fare — to have the courtesy o to be kind enough to do
usare violenza a qcn. — to abuse sb
3) (sfruttare) to use [ persona]4) (essere solito) to be* in the habit of, to be* used to2.mio padre usava riposare al pomeriggio — my father used to o would have a rest in the afternoon
1) (essere in uso) to be* the custom(si) usa, usava fare — it is, was the custom to do
2) (essere di moda) to be* fashionable3) (utilizzare)usare di qcs. — to use sth
* * *usare/u'zare/ [1]1 (impiegare) to use; usare qcs. frequentemente to make frequent use of sth.; sapere usare bene to be skilled in the use of [attrezzo, computer]; usare in modo sbagliato to misuse [attrezzo, parola]; usa la testa! use your head!2 (agire con) to exercise [attenzione, cautela]; usare dei riguardi nei confronti di qcn. to be considerate towards sb., to behave considerately towards sb.; usare la cortesia di fare to have the courtesy o to be kind enough to do; usare la forza to use violence; usare violenza a qcn. to abuse sb.3 (sfruttare) to use [ persona]4 (essere solito) to be* in the habit of, to be* used to; mio padre usava riposare al pomeriggio my father used to o would have a rest in the afternoon; usa alzarsi molto presto he usually gets up very earlyII verbo intr. e verbo impers.(aus. essere)1 (essere in uso) to be* the custom; (si) usa, usava fare it is, was the custom to do2 (essere di moda) to be* fashionable3 (utilizzare) usare di qcs. to use sth. -
7 ♦ form
♦ form /fɔ:m/n.1 [cu] forma; aspetto; sembianza; foggia; guisa (lett.): to take the form of, assumere la forma (o l'aspetto) di; apparire in veste di; in the form of, sotto forma di; in forma di; a forma di3 forma; tipo; genere: a form of protest, una forma di protesta; forms of government, forme di governo; forms of transport, tipi di trasporto; a new form of algae, un nuovo tipo di alghe; life form, foma di vita4 [u] forma fisica; condizioni (pl.) fisiche; (estens.) umore, morale: in (o on) good form, in buone condizioni fisiche; in forma; in excellent (o top) form, in forma eccellente; in gran forma; di ottimo umore; out of form, giù di forma; in cattiva forma; (di atleta, ecc.) to lose one's form, andare giù di forma6 modulo; modello; stampato: application form, modulo di domanda; entry form, modulo d'iscrizione; order form, modulo d'ordinazione; income tax form, modulo per la dichiarazione dei redditi; (ass.) claim form, modulo per richiesta di rimborso; to fill in (o up, out) a form, compilare (o riempire) un modulo7 [u] forma, forme; formalità; convenzioni (pl.) sociali: for form's sake, per la forma; per salvare le forme; It's bad form, non è educato; è ineducato; non sta bene; non si fa10 (filos.) forma12 panca; banco (lungo e senza spalliera, un tempo usato nelle scuole)13 (in GB) classe (scolastica); anno (di scuola) ( delle secondarie): He is in the fourth form, è in quarta; fa la quarta17 (tecn.) forma; stampo; cassaforma19 (comput.) form ( modulo con campi dove immettere dati); maschera (spec. nei database, struttura per filtrare e visualizzare dati)● form of address, modo di rivolgersi (a q.) □ (GB) form captain, capoclasse □ (comput.) form feed character, carattere di controllo avanzamento modulo □ (comput.) form feed printer, stampante per modulo continuo □ (mecc.) form grinding, profilatura alla mola □ form letter, lettera prestampata □ form of address, modo di rivolgersi ( a una persona) □ form of speech, espressione; forma linguistica □ (in GB) form teacher, docente ‘della classe’ (che insegna e inoltre assiste gli studenti nei problemi personali e di gruppo) □ as a matter of form, per la forma; come pura formalità; pro forma □ in due form, nella debita forma; come si conviene; secondo la consuetudine □ true to form, secondo la prassi; come prevedibile; com'è il suo [loro, ecc.] solito.♦ (to) form /fɔ:m/A v. t.1 formare; fare; costruire: to form a circle, formare un cerchio; disporsi in cerchio; to form a queue, formare una fila; mettersi in fila; to form a chain, fare una catena; (ling.) to form sentences, formare (o costruire) frasi; to form an opinion about st., farsi un'opinione su qc.2 formare; costituire: to form a new government, formare un nuovo governo; (fin.) to form a company, costituire una società di capitali; The river forms the northern boundary of the region, il fiume forma il confine settentrionale della regione; to form a habit, prendere un'abitudine; to form the basis of st., costituire la base di qc.; to form part of, fare parte di; a recently formed group, un gruppo di recente formazione3 formare; foggiare; plasmare: to form sb. 's mind, formare il carattere di q.; He formed the clay into a ball, diede all'argilla la forma di una sfera4 (spec. mil., anche to form up) disporre; ordinare; schierare: to form soldiers into line, mettere in riga (o allineare) soldati; to form into columns, disporre in colonna; incolonnareB v. i.1 formarsi; farsi; costituirsi: Ice forms when the temperature falls below zero, il ghiaccio si forma quando la temperatura scende sotto lo zero; A group formed outside the house, davanti alla casa si è formato un gruppo2 formarsi; prendere forma: A new plan formed in my mind, un nuovo progetto prese forma nella mia mente3 (spec. mil., anche to form up) disporsi; ordinarsi; schierarsi: to form into columns, incolonnarsi; to form fours, disporsi per quattro. -
8 wont
[wəʊnt] [AE wɔːnt] 1.2.to be wont to do — essere abituato a o essere solito fare
as is his, their wont — come è sua, loro abitudine
* * *wont /wəʊnt/A a. pred.(form.) abituato; avvezzo; solito: He was wont to quote proverbs, era solito citare proverbiB n.(form.) abitudine; consuetudine; usanza; costume: It was his wont to walk ten miles every day, era sua abitudine fare dieci miglia a piedi ogni giorno● as he was wont to say, come soleva dire □ use and wont, usi e costumi.* * *[wəʊnt] [AE wɔːnt] 1.2.to be wont to do — essere abituato a o essere solito fare
as is his, their wont — come è sua, loro abitudine
-
9 обыкновение
с.abitudine f, costume m condotta abitudinaria, consuetudine fпротив обыкновения — contro l'abitudine, in contrasto con l'uso invalsoпо своему обыкновению — come al solito; secondo il suo modo di fare -
10 discedo
dis-cēdo, cessi, cessum, 3 ( perf. sync. discesti, Plaut. As. 2, 1, 3), v. n.I.(With the notion of dis predominating.)A.To part asunder, divide, separate (rare but class.; cf.: linquo, relinquo, desero, desum, destituo, deficio).1.Lit.:2.cum terra discessisset magnis quibusdam imbribus,
Cic. Off. 3, 9:caelum,
opens, id. Div. 1, 43, 97; 1, 44, 99, i. e. clears off, Verg. A. 9, 20 (this last is quoted in Sen. Q. N. 7, 20):sulcus vomere,
Luc. 6, 382: VT SODALITATES DECVRIATIQVE DISCEDERENT, SC. ap. Cic. Q. Fr. 2, 3, 5; cf.:cum discedere populum jussissent tribuni,
Liv. 3, 11:populus ex contione,
Sall. J. 34 fin.: armati in latitudinem, Sisenn. ap. Non. 99, 7:in duas partes,
Sall. J. 13, 1:in partes,
Tac. A. 1, 49; cf.:in manipulos,
id. ib. 1, 34:fumus in auras,
Lucr. 3, 436:ad semina rerum,
id. 2, 833:palus multos discessit in amnes,
Luc. 6, 360:citius paterer caput hoc discedere collo,
Prop. 2, 6, 7.—Trop.:B.divisio in tres partes,
Quint. 12, 10, 58:haec in duo genera,
id. 3, 6, 86.—To part from one's connection with one, i. e. to leave, forsake, desert (rare but class.).—With a or ab: uxor a Dolabella discessit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6:II.ab amicis in re publica peccantibus,
Cic. Lael. 12, 42:ab amicis,
id. ib. 20, 75:a nobis,
Caes. B. C. 3, 60, 3:milites in itinere ab eo discedunt,
id. ib. 1, 12, 2:a Perseo,
Liv. 43, 6.(With the notion of cedere predominating.) To depart from any place or person, to go away from, to leave (cf.: proficiscor, abeo; so most frequently in all periods and sorts of composition).A.Lit.1.In gen.: constr. with ab, ex, or absol., rarely with de —With ab: cum discesti ab [p. 586] hero, atque abisti ad forum, Plaut. As. 2, 1, 3;b.so with abire,
id. ib. 3, 3, 13; Cic. Att. 7, 2 fin.:quod legati eorum paulo ante a Caesare discesserant,
Caes. B. G. 4, 12, 1:ab suis,
id. ib. 5, 3, 6:ab exercitu,
id. ib. 7, 9, 1; id. B. C. 1, 9, 3 et saep.:a senis latere numquam,
Cic. Lael. 1, 1:a vallo,
Caes. B. C. 3, 37, 3:ab loco,
id. ib. 5, 34, 1:a litore,
id. ib. 5, 8 fin. et saep.—With ex:non modo illum e Gallia non discessisse, sed ne a Mutina quidem recessisse,
Cic. Phil. 8, 7, 21:ex contione,
Caes. B. C. 2, 33, 2:e medio,
Suet. Caes. 1:e patria,
Ov. Tr. 1, 3, 85 et saep.—With de:de foro,
Cic. Verr. 2, 4, 65, § 147; 2, 4, 22, § 49; id. Rosc. Am. 29, 79:de colloquio,
Liv. 32, 40.—With abl. without a prep.:templo,
Ov. M. 1, 381:finibus Ausoniae,
id. Tr. 1, 3, 5:lecto,
id. H. 1, 81:Tarracone,
Caes. B. C. 2, 21, 5:Capua,
Cic. Att. 7, 21.— Absol.:ille discessit, ego somno solutus sum,
Cic. Rep. 6, 26 fin.;so,
Caes. B. G. 1, 39, 3; id. B. C. 1, 22 fin.; Hor. S. 1, 9, 8 et saep.— Pass. impers.:ne longius ab agmine discedi pateretur,
Caes. B. G. 5, 19, 3:ab concilio disceditur,
id. ib. 7, 2 fin.:de colloquio discessum,
Liv. 32, 40; Caes. B. C. 3, 87 fin.; Tac. A. 6, 44 fin. —Designating the term. ad quem, to go away to any place:2.in silvas,
Caes. B. G. 5, 39, 2:ex fuga in civitates,
id. ib. 7, 88 fin.:in castra,
id. B. C. 1, 83, 3:in proximos colles,
Sall. J. 54 fin.:in loca occulta,
id. ib. 56, 3:ad urbem,
Verg. A. 12, 184 et saep.:Capreas,
Tac. A. 6, 20:ex castris domum,
Caes. B. G. 5, 7, 5; cf.simply domum,
id. B. C. 1, 13, 3; 3, 87, 3:domos suas,
Nep. Them. 4, 2 al.:cubitum,
Cic. Rep. 6, 10.—In partic.a.In milit. lang., to march off, march away, decamp:b.discessit a Brundisio obsessionemque nostrorum omisit,
Caes. B. C. 3, 24 fin.:ab Gergovia,
id. B. G. 7, 43 fin.:a mari Dyrrhachioque,
id. B. C. 3, 44, 1:ab Zama,
Sall. J. 61 al.:ex ea parte vici,
Caes. B. G. 3, 2, 1:ex hibernis,
id. ib. 5, 28, 3:ex eo loco,
id. B. C. 3, 30, 7; cf.:ex iis locis cum classe,
id. ib. 3, 101 fin.:Tarracone,
id. ib. 2, 21, 5 et saep.:dispersi ac dissipati discedunt,
Caes. B. G. 5, 58, 3; so absol., id. ib. 5, 53 fin.; 6, 33, 4 et saep.;so milit.: discedere ab signis,
to quit the standard, leave the order of battle, Caes. B. G. 5, 16, 1; id. B. C. 1, 44, 4; Liv. 25, 20:qui discedere et abire cœptabant,
i. e. to break ranks and go away, Suet. Oth. 11; cf.: ab ordinibus signisque Front. Strat. 1, 5, 3:ab armis,
to lay down one's arms, Caes. B. G. 5, 41, 8; id. B. C. 1, 9, 5; Sall. C. 34, 1; Cic. Phil. 8, 11, 33; Liv. 9, 14 al.—Also in milit. lang., to get away, come away, come off in any manner from the battle (victorious, conquered, wounded, etc.); and sometimes to be translated simply to become, to be, etc.:(β).superiores,
Caes. B. C. 1, 47, 1; so,superior,
Sall. C. 39, 4:victor,
Caes. B. C. 3, 47, 6; cf.:victor ab hoste,
Hor. Ep. 1, 10, 37:victus,
to be conquered, Sall. C. 49, 2:graviter vulneratus,
id. ib. 61, 7 et saep.:aequo proelio,
Caes. B. C. 3, 112, 7; cf.:aequa manu,
Sall. C. 39, 4:aequo Marte cum Volscis,
Liv. 2, 40:sine detrimento,
Caes. B. C. 3, 46, 6 et saep.— Pass. impers.:a proelio disceditur,
Just. 6, 7, 12.—Transf. beyond the milit. sphere (freq. into the judicial sphere, on account of its analogy to the former):B.ut spoliis Sexti Roscii hoc judicio ornati auctique discedant,
Cic. Rosc. Am. 3 fin.:superiorem,
id. Caecin. 1, 2; so,liberatus,
Nep. Phoc. 2, 3:omnium judicio probatus,
Cic. Brut. 64, 229:impunita (tanta injuria),
id. Verr. 2, 4, 30 et saep.:discessisses non male,
Plaut. Stich. 2, 2, 70; cf.:pulchre et probe et praeter spem,
Ter. Phorm. 5, 8, 58:aut cum summa gloria aut sine molestia,
Cic. Att. 2, 21 fin.; cf.:a judicio capitis maximā gloriā,
Nep. Epam. 8 fin.:ita tum discedo ab illo, ut qui se filiam Neget daturum,
Ter. And. 1, 1, 121; cf.:si possum discedere, ne causa optima in senatu pereat,
Cic. Fam. 2, 16 fin.Trop.1.In gen., to depart, deviate, swerve from; to leave, forsake, give up:2.nihil a statu naturae, nihil a dignitate sapientis,
Cic. Off. 1, 20, 67:a fide justitiaque,
id. ib. 3, 20, 79:longe ab consuetudine mea et cautione ac diligentia,
id. Font. 1, 2:a constantia atque a mente, atque a se ipse,
id. Div. 2, 55, 114; cf.:a se,
id. Brut. 79, 273; id. Fin. 5, 11, 33; 4, 5, 41; id. Tusc. 4, 6, 11: a recta conscientia, Att. ap. Cic. Att. 13, 20:a sua sententia,
Caes. B. C. 1, 2, 5: ab officio, id. B. G. 1, 40, 3:ab oppugnatione castrorum,
id. B. C. 2, 31, 3 et saep.:a judiciisque causisque,
Cic. de Or. 2, 33, 144:a litteris,
id. Fam. 9, 26:ab illa acerrima contentione,
id. Or. 31:ab illa cavillatione,
Quint. 12, 2, 14:a suscepta semel persuasione,
id. 12, 2, 26 et saep.—In partic.a.Pregn., to pass away, to vanish, to cease (very rarely):b.modo audivi, quartanam a te discessisse,
had left you, Cic. Att. 8, 6:ex animo memoria alicujus,
id. Rep. 6, 9: hostibus spes potiundi oppidi discessit (opp. studium propugnandi accessit), Caes. B. G. 2, 7, 2:ubi hae sollicitudines discessere,
Liv. 4, 52 fin. —In alicujus sententiam, in polit. lang., to pass or go over to another's opinion, Sall. C. 55, 1; Liv. 3, 41; 28, 45; cf.c.the opp., in alia omnia,
Cic. Fam. 10, 12, 3 (v. alius). In like manner:decurritur ad illud extremum atque ultimum SC., quo nisi paene in ipso urbis incendio... numquam ante discessum est,
which had never before been resorted to, Caes. B. C. 1, 5, 3;so perh.: ex oratione Caesaris... hanc in opinionem discessi, ut, etc.,
Cic. Fam. 6, 14 fin. —Ab aliquo, in Cicero's letters in the sense of to leave out of consideration, i. e. to except:► Once in the part.cum a vobis meae salutis auctoribus discesserim, neminem esse, cujus officiis me tam esse devinctum confitear,
if I except you, you excepted, Cic. Fam. 1, 9, 18:ut cum ab illo discesserint, me habeant proximum,
id. ib. 6, 12, 2:amoris erga me, cum a fraterno amore domesticoque discessi, tibi primas defero,
id. Att. 1, 17, 5.perf.: custodibus discessis, Cael. ap. Prisc. p. 869 P. -
11 uso
I m1) обычай, обыкновение, привычкаavere in / per uso — иметь обыкновениеessere in uso — быть принятым2) манера, модаa(ll') uso francese — на французский манерvivere ad uso di signore — жить барином3) употребление, применение, пользованиеfrasi d'uso — общие места, банальные / к случаю фразы, банальностиa / per uso — дляistruzioni / avvertenze per l'uso di... — инструкция к / как пользоватьсяfotografia uso tessera — фотокарточка на документuscire / cadere dall'uso — выйти из употребленияtornare in uso — вновь войти в употребление, снова стать употребительнымfare uso di qc — пользоваться чем-либо, применять / употреблять что-либоfare troppo uso di qc — злоупотреблять чем-либоfare buon uso del proprio tempo — целесообразно / разумно использовать своё времяdiritto d'uso юр. — право пользования5) право пользования, пользованиеcedere in uso — предоставить право пользования ( чем-либо)6) общение, знакомство; связь7) (+ существительное переводится) подuso pelle / tela — имитация "под кожу" / "под ткань"stoffa uso seta — ткань, имитирующая шёлк•Syn:usanza, costumanza, costume, abitudine, modo, andazzo, consuetudine, maniera, pratica, prassi, prammatica, tradizione, voga, vezzoAnt:••l'uso fa legge prov — обычай старше законаl'uso si converte in / diventa natura prov — привычка - вторая натураII aggпривычный, обычныйnon sono uso di... — я не привык...Syn: -
12 привычка
ж.abitudine, consuetudine; usanza, costume, uso m ( обычай)плохие привычки — brutte abitudini; vezzo m ( чаще плохая)укоренившаяся привычка — abitudine radicata / invalsaпо привычке — per abitudine; come usaприобрести привычку — prendere l'abitudine (di, a), accostumarsi (a)иметь привычку — avere(di + inf) войти в привычку — entrare in uso; connaturarsiпривычка - вторая натура — l'abitudine è una seconda natura -
13 традиция
tradizione ж.* * *ж.войти в тради́цию, стать тради́цией — diventare tradizionale / tradizione
по тради́ции — secondo / come vuole la tradizione
* * *ngener. rito, rituale, consuetudine, costumanza, tradizione, uso -
14 is
is ea, id, gen. ēius (sometimes monosyl. in poetry), dat. ēī (rarely eī or monosyl. ei), pron. demonst. [2 I-]. I. As a weak demonst. in simple reference.—As subst, he, she, it, the one mentioned (without emphasis): fuit quidam senex Mercator: navem is fregit, T.: venit mihi obviam tuus puer; is mihi litteras abs te reddidit: sine eius offensione animi, hurting his feelings, Cs.—As adj., this, that, the: ea res est Helvetiis enuntiata, Cs.: flumen est Arar... id flumen, etc., Cs.: ante eam diem.— II. Special uses.—Attracted to the following subst: exsistit ea quae gemma dicitur (i. e. id, quod): quae pars maior erit, eo stabitur consilio (i. e. eius), L.—Pleonast.—After an obj subst.: urbem novam, conditam vi et armis, iure eam condere parat, L.—In the phrase, id quod, referring to a fact, thought, or clause: ratus, id quod negotium poscebat, as the situation required, S.: id quod necesse erat accidere, just as was unavoidable, Cs.: si nos, id quod debet, nostra patria delectat, and it must be the case; cf. id de quo, L. —With et, que, atque, neque, in explanation or climax, and that too, and in fact: inquit... et id clariore voce, and that, Cs.: cum unā legione eāque vacillante: vincula et ea sempiterna: legio, neque ea plenissima, and not even, Cs.—In place of the reflexive pronoun: persuadent Rauracis, uti unā cum iis proficiscantur (i. e. secum), Cs.—With emphasis, as correlative to qui, he, she, it, that, the one, that one: is, qui erit adductus: haec omnia is feci, qui sodalis Dolabellae eram: qui magister equitum fuisse tibi viderere, is cucurristi, etc.— Neut. as subst, that: idne estis auctores mihi? do you advise me to that? T.: quibus id consili fuisse, ut, etc., who had formed the plan, Cs.: quando verba vana ad id locorum fuerint, hitherto, L.: ad id quod natura cogeret, i. e. death, N.: id temporis, at that time: homo id aetatis, of that age.—Abl. with a comparative, so much, by so much: eo plus, quo minus, etc., the more.—Acc. adverb., therefore, for that reason, on that account: id operam do, ut, etc., T.: id ego gaudeo.—In phrases, aliquid id genus scribere (i. e. eius generis), of that sort: ad id quod sua quemque mala cogebant, evocati, for that purpose, L.: ad id, quod... erat, accendebatur, etc., besides the fact, that, etc., L.: in id fide a rege acceptā, to that end, L.: quod ad me de Lentulo scribis, non est in eo, is not come to that: cum iam in eo esset, ut, etc., just on the point of, etc., L.: totum in eo est tectorium, ut sit concinnum, depends on that: ex eo, quod, etc., from the fact that: civitas data, cum eo, ut, etc., with the stipulation that, etc., L.— III. Praegn., that, such, of such a sort, of the character, so great: in id redactus sum loci, ut, etc., to such a pass, T.: neque is sum, qui terrear, Cs.: itaque ego is in illum sum, quem tu me esse vis: is status erat rerum, ut, etc., L.: quae causae sunt eius modi, ut, etc.: eā mecum consuetudine coniunctus est, quod, etc., such intimacy.* * *ea, id PRONhe/she/it/they (by GENDER/NUMBER); DEMONST: that, he/she/it, they/them -
15 solito
solitosolito ['slucida sans unicodeɔfont:lito]sostantivo MaskulinGewöhnliche(s) neutro, Übliche(s) neutro; (consuetudine) Gewohnheit Feminin; di solito gewöhnlich, normalerweise; come al solito wie gewohnt, wie immer————————solitosolito , -aI verboparticipio passato divedere link=solere solere linkII aggettivogewohnt, üblich; essere solito (di) fare qualcosa gewohnt sein etwas zu tun; siamo alle solito-e familiare schon wieder das GleicheDizionario italiano-tedesco > solito
16 is
is, ĕa, id (m. eis, C. I. L. 1, 198; n. it, ib. 5, 875 al., and freq. in MSS. of Plaut.), gen. ējus (old form eiius, C. I. L. 3, 1365 et saep.; v. Prisc. 1, 4, 18, p. 545;I. A.also etius,
ib. 2, 1276 al.;scanned ĕius,
Plaut. Poen. 4, 2, 60; Ter. Eun. 1, 2, 51; v. Lachm. ad Lucr. 3, 374;also Cic. poët. N. D. 2, 42, 109: eius, monosyl.,
Plaut. Mil. 3, 1, 206; Ter. Eun. 4, 1, 7 et saep.; dat. ĕï, in ante-class. poetry often ēi, Plaut. Most. 4, 2, 32; Ter. Heaut. 3, 1, 46; Lucr. 2, 1136; 5, 300:eiei, C. I. L. 1, 198, 12 al.: eei,
Inscr. Neap. 2423:iei, C. I. L. 1, 205, col. 2, 12 al.: ei, monosyl.,
Plaut. Capt. 2, 3, 68; id. Trin. 1, 2, 138 et saep.; Cat. 82, 3; cf. Prisc. 7, 5, 21, p. 740; Lachm. ad Lucr. 3, 374:eo,
Inscr. Murat. 582; f. eae, Plaut. Mil. 2, 3, 77 Ritschl; Cato, R. R. 46, 1; v. Varr. L. L. 8, 28, 51; acc. im for eum, Lex ap. Cic. Leg. 2, 24, 60; Charis. 1, 17, p. 107 sq.; Paul. ex Fest. p. 103; also em, Tab. XII., tab. 1, fr. 1.— Plur. nom. m. ĕi, Plaut. Mil. 2, 4, 32; id. Stich. 1, 3, 47; Ter. Ad. prol. 23; but in the MSS. ii; Cic. de Or. 1, 19, 87 et saep.:eei,
Inscr. Neap. 2423, 8: iei, C. I. L. 1, 185; Varr. L. L. 9, 1, 2 al.;but ī,
Plaut. Trin. prol. 17; id. Mil. 3, 1, 158 al.; v. Ritschl prol. p. 98; gen. eum for eorum, Inscr. Murat. 582, 2; dat. and abl. eīs or iīs, also īs, C. I. L. 1, 198, 48; Plaut. Mil. 3, 1, 140, and freq. in MSS.:eis, monosyl.,
Ter. And. 1, 1, 36; id. Eun. 5, 8, 59 al.; v. Lachm. ad Lucr. 4, 934: ieis, C. I. L. 1, 204, col. 1, 5 al.;old form also ībus,
Plaut. Mil. 1, 74; id. Truc. 1, 2, 17: ĭbus, Titin. et Pomp. ap. Non. p. 486; Lucr. 2, 88; cf. S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; v. Lachm. l. l.; f. eābus, Cato, R. R. 152; cf. Prisc. 7, 3, 11, p. 733; v. more on these forms, Neue, Formenl. 2, 191-196), pron. demonstr. [root i-; Sanscr. itas; hence, i-ha, here; cf. i-bi, i-ta, i-dem, etc.].Referring to something already mentioned, in gen.1.Referring to the third person:2.fuit quidam senex Mercator: navem is fregit apud Andrum insulam: Is obiit mortem,
Ter. And. 1, 3, 16:venit mihi obviam tuus puer: is mihi litteras abs te reddidit,
Cic. Att. 2, 1, 1:objecit ut probrum nobiliori, quod is, etc.,
id. Tusc. 1, 2, 3.—Of the first person:3.ego me credidi Homini docto rem mandare: is lapidi mando maxumo,
Plaut. Merc. 3, 4, 47:haec omnia is feci, qui sodalis Dolabellae eram,
Cic. Fam. 12, 14; Sen. Ep. 63 al. —Of the second person:B.qui magister equitum fuisse tibi viderere, is per municipia cucurristi,
Cic. Phil. 2, 30.—Esp.1.In connection with a noun:2.ea re, quia turpe sit, faciendum non esse,
Cic. Off. 3, 13:ea res ut est Helvetiis enuntiata, etc.,
Caes. B. G. 1, 4:ne ob eam rem tribueret, etc.,
id. ib. 1, 13:flumen est Arar... id flumen, etc.,
id. ib. 1, 12: sub id tempus, Liv. [p. 1004] 43, 5:ejus disputationis sententias memoriae mandavi,
Cic. Lael. 1, 3:ante eam diem,
id. Att. 2, 11, 2:ea tempestate,
Sall. C. 36, 4:quam urbem is rex condidit,
Plin. 6, 17, 21, § 61.—When is, ea, id would stand in the same case with the relative it is usually omitted; when the relative precedes, it is sometimes employed for emphasis:3.male se res habet, cum, quod virtute effici debet, id temptatur pecuniā,
Cic. Off. 2, 6, 22. —Connected with que and quidem, it gives prominence to a preceding idea:4.cum una legione eaque vacillante,
and that, Cic. Phil. 3, 12, 31:inprimis nobis sermo isque multus de te fuit,
id. Att. 5, 1, 3:tuus dolor humanus is quidem, sed, etc.,
id. ib. 12, 10:vincula et ea sempiterna,
id. Cat. 4, 4, 7:certa flagitiis merces, nec ea parva,
id. Phil. 2, 18, 44.—It is sometimes used instead of the reflexive pronoun:5.Helvetii persuadent Rauracis, ut una cum iis (for secum) proficiscantur,
Caes. B. G. 1, 5:Caesar etiam privatas injurias ultus est, quod ejus soceri avum Tigurini interfecerant,
id. ib. 1, 12. —It is sometimes placed, for greater emphasis, after a relative:C.multitudinem, quae fortunis vestris imminebat, eam... se fecisse commemorat, ut, etc.,
Cic. Mil. 35, 95; cf.:urbem novam conditam vi et armis, jure eam legibusque de integro condere parat,
Liv. 1, 19, 1.—Id, n., to designate an idea in the most general manner, that (thing, fact, thought, circumstance, etc.).1.In gen.:2.quando verba vana ad id locorum fuerint, rebus standum esse,
hitherto, till now, Liv. 9, 45, 2; so,ad id (sc. tempus),
id. 3, 22:ad id diei,
Gell. 17, 8:ad id quod natura cogeret, i. e. death,
Nep. Att. 22, 2:id temporis,
at that time, Cic. Mil. 10, 28; id. Cat. 4, 1, 10: id. Att. 13, 33:id aetatis,
at that age, id. de Or. 1, 47; cf. id. Verr. 2, 2, 37, § 91.—Esp.(α).Id, therefore, for that reason, on that account:(β).id ego gaudeo,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 3:id misera maesta est,
Plaut. Rud. 2, 3, 66:idne estis auctores mihi?
do you advise me to that? Ter. Ad. 5, 8, 16.—Id genus = ejus generis, Gell. 9, 12, 13:(γ).aliquid id genus scribere,
Cic. Att. 13, 12, 3.—Ad id, for that purpose:(δ). (ε).ad id quod sua quemque mala cogebant, evocati,
Liv. 3, 7, 8: ad id quod = praeterquam quod, besides that:consul ad id, quod, etc., tunc quoque, etc.,
id. 44, 37, 12; 3, 62, 1; 26, 45, 8 al.—In eo est, it is gone so far, is at that pass:(ζ).quod ad me de Lentulo scribis, non est in eo,
it is not come to that, is not so, Cic. Att. 12, 40:cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,
when the soldiers were just on the point of scaling the walls, Liv. 2, 17, 5; 28, 22, 8; Nep. Milt. 7, 3: in eo est, also, it consists in that, depends upon that:totum in eo est tectorium, ut sit concinnum,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 1:ejus omnis oratio versata est in eo, ut, etc.,
id. de Or. 1, 57, 254:sic velim enitare quasi in eo mihi sint omnia,
id. Fam. 15, 14.—Ex eo, from that, hence:(η). (θ).sed tamen ex eo, quod eam voluptatem videtur amplexari saepe vehementius, etc.,
Cic. Fin. 2, 9. —Eo, adverbially, with the comp., so much, by so much; but frequently to be expressed in English by the, Cic. Quint. 9; so id. Q. Fr. 3, 1, 5.—D.Sometimes is refers to the foll. substantive, instead of to the preceding relative:II.quae vectigalia locasset, ea rata locatio (for eorum),
Liv. 23, 11:ea libera conjectura est (for de hac re),
id. 4, 20:quae pars major erit, eo stabitur consilio (for ejus),
id. 7, 35:existit ea, quae gemma dicitur,
Cic. de Sen. 15.—Sometimes, for emphasis, it is placed before the relative quod, to represent a thought or clause:ratus, id quod negotium poscebat, Jugurtham venturum,
Sall. J. 56, 1; id. C. 51, 20:sive ille hoc ingenio potuisset, sive, id quod constaret, Platonis studiosus audiendi fuisset,
Cic. de Or. 1, 20, 89:si nos, id quod debet, nostra patria delectat,
id. ib. 1, 44, 196:si, id quod facile factu fuit, vi armisque superassem,
id. Sest. 17, 39; 13, 30; so,id quo,
id. Inv. 1, 26, 39:id de quo,
Liv. 21, 10, 9. — It is thus apparently pleonastic after substantives: Octavio Mamilio—is longe princeps Latini nominis erat...—ei Mamilio filiam nuptum dat, Liv. 1, 49, 9:cultrum, quem habebat, eum defigit,
id. 1, 58, 11; cf. id. 3, 58, 1.—It is rarely pleonastic after the relative:quod ne id facere posses, idcirco dixeram,
Cic. Ac. 2, 25, 79 dub. (B. and K. bracket id). —He, she, it; that man or the man ( woman, thing), the one, that one, as a correlative to qui:III.si is, qui erit adductus,
Cic. Verr. 2, 3, 89, § 207:is mihi profecto servus spectatus satis, Cui dominus curae est,
Ter. Ad. 5, 6, 5. And also in the first person:haec tibi scribo... is, qui flevi,
Sen. Ep. 1.—Such, of such a sort, character, or quality:B.in eum jam rediit locum, ut, etc.,
Ter. Heaut. 2, 3, 118:neque enim tu is es, qui, quid sis, nescias,
Cic. Fam. 5, 12, 6; 4, 7, 2:itaque ego is in illum sum, quem tu me esse vis,
id. Att. 7, 8, 1:is eram natus... ut potuerim,
Liv. 7, 40, 8.— Adj.:nec tamen eas cenas quaero, ut magnae reliquiae fiant,
Cic. Fam. 9, 16, 8; id. Clu. 70:quae causae sunt ejus modi, ut de earum jure dubium esse non possit,
id. de Or. 1, 57, 241:est enim credo is vir iste, ut civitatis nomen sua auctoritate sustineat,
id. Fl. 15, 34. —Such, so great, of so high a degree:1.L. Mescinius ea mecum consuetudine conjunctus est, quod mihi quaestor fuit,
Cic. Fam. 13, 26, 1.—Hence, advv.ĕā (sc. parte, viā, etc.), on that side, by that way, there:2.quod eā proxime accedi poterat,
Cic. Caecin. 8, 21:itinera muniit: effecit ut eā elephantus ornatus ire posset, quā antea, etc.,
Nep. Ham. 3 fin.:postquam comperit, transitum eā non esse,
Liv. 21, 32, 9; 5, 43, 2; 24, 2 fin.; 26, 11 fin.; 27, 15 fin. al. —ĕō, v. 2. eo.17 revoco
rĕ-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a.I.To call back, recall (class. and freq., esp. in the trop. sense).A.Lit.1.In gen.:b.quotiens foras ire volo, me retines, revocas,
Plaut. Men. 1, 2, 5; cf. Suet. Claud. 15 fin.:de meo cursu rei publicae sum voce revocatus,
Cic. Fam. 10, 1, 1:aliquem ex itinere,
id. Div. 2, 8, 20; Suet. Aug. 98; id. Tib. 21:revocatus de exsilio Camillus,
Liv. 5, 46:revocatum ex provinciā,
Suet. Claud. 1:Caesar in Italiam revocabatur,
Caes. B. C. 2, 18 fin.:spes Campanae defectionis Samnites rursus ad Caudium revocavit,
Liv. 9, 27:quid me intro revocas?
Plaut. Rud. 5, 2, 12.— Absol.:heus abiit: quin revocas?
Plaut. Ps. 1, 3, 12; id. Ep. 2, 2, 17; id. Truc. 1, 2, 19: exclusit; revocat;redeam?
Ter. Eun. 1, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 264; Ter. Ad. 3, 2, 22; Liv. 30, 20: abeo;et revocas nono post mense,
Hor. S. 1, 6, 61; Ov. M. 1, 503.—Transf., of things, to draw or fetch back, to withdraw, turn back, etc.:2.lumina revocata,
Ov. M. 7, 789:oculos meos,
id. H. 16, 232:cupidas manus,
id. A. A. 1, 452:pedem ab alto,
Verg. A. 9, 125; cf.gradum,
id. ib. 6, 128:deficientem capillum a vertice,
to stroke back, Suet. Caes. 45:habenas,
Sil. 16, 344:manus post terga,
to bind, Sen. Thyest. 685:proscissam terram in liram,
to bring back, restore, Col. 2, 10, 5; cf.:in vitibus revocantur ea, quae, etc.,
are pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88; v. infra, B. 1. — Poet.:gelidos artus in vivum calorem,
Ov. M. 4, 248.—In partic.a.Milit. t. t.(α).To call back, recall; to call off, withdraw soldiers from a march or from any enterprise:(β).his rebus cognitis Caesar legiones equitatumque revocari atque itinere desistere jubet,
Caes. B. G. 5, 11:insequentes nostros, ne longius prosequerentur, Sulla revocavit,
id. B. C. 3, 51; Liv. 25, 14:quae receptui canunt, ut eos etiam revocent,
Cic. Rep. 1, 2, 3:tardius revocati proelio excesserant,
Sall. C. 9, 4; cf. Verg. A. 5, 167:equites,
Caes. B. C. 1, 80:reliquas copias,
id. B. G. 7, 35:naves omnes,
id. B. C. 3, 14:hos certo signo,
id. ib. 1, 27 fin.;1, 28: milites ab opere,
id. B. G. 2, 20:legiones ab opere,
id. B. C. 1, 82:aestus crescens revocaverat fatigatos,
Amm. 24, 4, 17.—To recall to duty soldiers from a furlough:(γ).milites,
Cic. Verr. 2, 5, 31, § 89:veteranos,
Tac. H. 2, 82:inter ceteros conveteranos suos revocatus,
Inscr. Orell. 3580.—In gen., to call back, recall:b.(Neptunus Tritona) jubet fluctus et flumina signo Jam revocare dato,
Ov. M. 1, 335.—A theatrical t. t., to call for the repetition of a speech, a vocal performance, etc., to call back a player; to encore:c.Livius (Andronicus), cum saepius revocatus vocem obtudisset, etc.,
Liv. 7, 2:Diphilus tragoedus revocatus aliquoties a populo,
Val. Max. 6, 2, 9:quoties ego hunc (sc. Archiam) vidi magnum numerum versuum dicere ex tempore! quoties revocatum eandem rem dicere commutatis verbis atque sententiis,
Cic. Arch. 8, 18:revocatus praeco, iterum pronunciavit eadem,
Liv. 33, 32.—Also with an inanim. object:cum Orestem fabulam doceret Euripides, primos tres versus revocasse dicitur Socrates,
to have encored, Cic. Tusc. 4, 29, 63. — Absol.:revocasse et repeti coëgisse,
Plin. Ep. 3, 5, 12.— Impers. pass.:nominatim sum appellatus in Bruto Tullius qui libertatem civibus stabiliverat. Milies revocatum est,
Cic. Sest. 58, 123.—To recall from death, bring back to life:B.quā servetis revocatum a morte Dareta,
Verg. A. 5, 476; cf.:Paeoniis revocatum herbis et amore Dianae,
id. ib. 7, 769:dysentericos a morte revocari,
Plin. 23, 6, 60, § 113.—Trop.1.In gen., to call back, recall, resume; to withdraw, retire; to regain, recover; to draw back, draw off or away; to withhold, restrain, etc.:2.facilius sicut in vitibus revocantur ea, quae sese nimium profuderunt,
are checked, pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88: et vires et corpus amisi: sed si morbum depulero, facile illa revocabo, will regain, recover, id. Fam. 7, 26, 2:quae (studia) remissa temporibus, longo intervallo intermissa revocavi,
id. Tusc. 1, 1, 1; cf.:quod, utcunque praetermissum, revocari non posset,
Liv. 44, 40:praetermissa,
Plin. 18, 6, 8, § 44:quae (philosophia) nunc prope dimissa revocatur,
Cic. Ac. 2, 4, 11:veteres artes,
Hor. C. 4, 15, 12:priscos mores,
Liv. 39, 41:antiquam duramque militiam,
Tac. A. 1, 20 fin.:quaedam exoleta,
Suet. Claud. 22:omissa,
id. Vesp. 16; id. Dom. 4 et saep.:nonnumquam animum incitatum revoco ipse et reflecto,
Cic. Sull. 16, 46; cf. id. Att. 13, 1:vinolenti dubitant, haesitant, revocant se interdum,
recover themselves, bethink themselves, id. Ac. 2, 17, 52:ut quaedam contra naturam depravata restituerentur et corrigerentur ab naturā, cum se ipsa revocasset aut arte atque medicinā,
had recovered herself, id. Div. 2, 46, 96:revocare se non poterat familiaritate implicatus,
could not withdraw, id. Pis. 29, 70:primae revocabo exordia pugnae,
Verg. A. 7, 40; cf. Sen. Ben. 7, 25, 2 al.:revocari in memoriam somnii,
Just. 1, 5, 3; 7, 1, 8.— Poet., with inf.: nec tamen illa suae revocatur parcere famae, nor can she be induced, persuaded, etc., Prop. 1, 16, 11:memoriam ad referendam gratiam admonitione revocare,
to bring, induce, Sen. Ben. 5, 25, 6: scalam nobis in memoriam revocare, Aug. Civ. Dei, 16, 38, 2; id. Serm. 280, 1:in memoriam rursus revocatus,
Petr. 10:revocat tua forma parentem (with recordor),
Sil. 16, 193:magni est ingenii revocare mentem a sensibus,
Cic. Tusc. 1, 16, 38; cf.:eos ab illā consuetudine,
id. Rep. 2, 13, 25:quos (homines) spes praedandi studiumque bellandi ab agriculturā et cottidiano labore revocabat,
Caes. B. G. 3, 17:aliquam a cupiditate,
Cic. Clu. 5, 12:aliquem a turpissimo consilio,
id. Att. 3, 15, 4:aliquem a tanto scelere,
id. Cat. 3, 5, 10; cf. id. ib. 1, 9, 22:animum ab irā,
Ov. Tr. 2, 557:jam lapsos ab errore,
Quint. 2, 6, 2:perterritos animos a metu,
id. 2, 16, 8 et saep.:ab errore ad rectiorem viam,
Lact. 1, 1, 21: cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur, Cic. ap. Amm. 15, 5, 23:disceptationem ab rege ad Romanos revocabant,
Liv. 41, 20:rebus institutis ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
Cic. Rep. 2, 14, 27:ad quam eos quasi formulam dicendi revocent,
id. Opt. Gen. 5, 15:ad quae me exempla revocas,
id. Verr. 2, 3, 90, § 210; Quint. 10, 7, 32:rem paene ad manus,
Cic. Clu. 49, 136:me ad pristina studia revocavi,
id. Brut. 3, 11:me ad meum munus pensumque revocabo,
id. de Or. 3, 30, 119:se ad industriam,
id. Brut. 94, 323:se rursus ad moestitiam,
id. Tusc. 3, 27, 64:se ad se,
id. Ac. 2, 16, 51:vilicum ad rationem,
compel to an account, Cato, R. R. 2, 2:libertinos ingratos revocavit in servitutem,
Suet. Claud. 25:fortunae possessionesque omnium in dubium incertumque revocabuntur,
Cic. Caecin. 27, 76:ad spem consulatūs in partem revocandam aspirare non auderet,
to bring over to his side, Liv. 4, 35:quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, in animum revocabo,
will transfer to my mind, Tac. A. 14, 54:abi, Quo blandae juvenum te revocant preces (= a me ad se vocant, Orell.),
Hor. C. 4, 1, 7.—In partic.a.Pregn.: ad aliquid, to apply, reduce, refer a thing to something as a standard (syn. referre) (Ciceron.):b.impuri cujusdam et ambitiosi et omnia ad suam potentiam revocantis esse sententiam,
Cic. Lael. 16, 59:misericordiā movetur, si is, qui audit, adduci potest, ut illa, quae de altero deplorentur, ad suas res revocet,
id. de Or. 2, 52, 211:omnia ad artem et ad praecepta,
id. ib. 2, 11, 44:omnia ad scientiam,
id. Fin. 2, 13, 43:illa de urbis situ ad rationem,
id. Rep. 2, 11, 22:rationem ad veritatem,
id. Off. 3, 21, 84:rem ad illam rationem conjecturamque,
id. Dom. 6, 15.—To recall, revoke, retract, cancel (not so till after the Aug. per.): si facta mihi revocare liceret. Ov. M. 9, 617:c.promissum suum,
Sen. Ben. 4, 39, 2:sententiam suam,
Dig. 48, 18, 1 fin.:libertatem (shortly after: in servitutem retrahi),
Tac. A. 13, 26:litteras,
Suet. Vesp. 8:legatum ad quingenta,
id. Galb. 5.—As law t. t.: domum, domum suam revocare, to appeal to a judge of one ' s own country or city: (legatis) revocandi domum suam jus datur, Dig. 5, 1, 2, §§ 3, 4, and 5.—II.To ask back again, to invite in return: mutuo vocare, Non. (rare): domum suam istum non fere quisquam vocabat. Nec mirum;III.qui neque in urbe viveret neque revocaturus esset,
Cic. Rosc. Am. 18, 52; Varr. ap. Non. 167, 14:cum vulpem revocasset,
Phaedr. 1, 25, 7; Lact. 6, 12, 3.—Hence, transf.:tribuni plebis quoniam adhuc praesens certamen contentionemque fugerunt: nunc in meam contionem prodeant, et, quo provocati ad me venire noluerunt, revocati saltem revertantur,
i. e. now that they are invited to come back, Cic. Agr. 3, 1, 1.—To call again, summon anew (rare):itaque hominem populus revocat, et retrahatur necesse est,
i. e. to answer a renewed accusation, Cic. Q. Fr. 2, 4 (6), 6:tribuni de integro agere coeperunt revocaturosque se easdem tribus renuntiarunt,
Liv. 45, 36 fin.; cf. id. 40, 46:refectum est convivium et rursus Quartilla ad bibendum revocavit,
challenged us again, Petr. 23:convivam in diem posterum,
Suet. Claud. 32.18 tango
tango, tĕtĭgi, tactum, 3 (old collat. form tago, xi, 3:I.tagit Pacuvius in Teucro: ut ego, si quisquam me tagit. Et tagam idem in Hermiona: aut non cernam, nisi tagam: sine dubio antiquā consuetudine usurpavit. Nam nunc ea sine praepositionibus non dicuntur, ut contigit, attigit,
Fest. p. 356 Müll.: PELLEX ARAM IVNONIS NE TANGITO, Lex Numae ap. Fest. p. 222 ib.: sed o Petruelle, ne meum taxis librum, Varr. ap. Non. 176, 18, and 180, 8), v. a. [root tag-; Gr. te-tag-ôn, grasping; tê, take; Lat. tago, tagax; Goth. tēkan, to touch; Engl. take; cf.: inter, contages], to touch (syn. tracto).Lit.A.In gen.:B.tangere enim et tangi, nisi corpus, nulla potest res, Lucr 1, 304: tange utramvis digitulo minimo modo,
Plaut. Rud. 3, 4, 15:genu terram tangere,
Cic. Tusc. 2, 24, 57:virgā Virginis os,
Ov. M. 11, 308:aliquem cubito,
Hor. S. 2, 5, 42.—In partic.1.To touch, i. e.,a.To take, take away, curry off: Sa. Tetigin' tui quidquam? Aes. Si attigisses, ferres infortunium, Ter. Ad. 2, 1, 24:b.de praedā meā teruncium nec attigit nec tacturus est quisquam,
Cic. Fam. 2, 17, 4:quia tangam nullum ab invito,
id. Agr. 2, 25, 67; Liv. 29, 20. —To taste, to eat, to drink:2.salsa sunt, tangere ut non velis,
Plaut. Poen. 1, 2, 35:illa (corpora) Non cani tetigere lupi,
Ov. M. 7, 550:saporem,
id. F. 3, 745:cupiens varià fastidia cenā Vincere tangentis male singula dente superbo,
Hor. S. 2, 6, 87:Superorum tangere mensas,
Ov. M. 6, 173:tetigit calicem clanculum,
has emptied, Plaut. Mil. 3, 2, 10. —Of places.a.To reach, arrive at, come to a place (syn. pervenio):b.Verres simul ac tetigit provinciam, statim, etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 10, § 27; cf. id. Att. 6, 1, 6:portus,
Verg. A. 4, 612:terminum mundi armis,
Hor. C. 3, 3, 54:vada,
id. ib. 1, 3, 24:lucum gradu,
Ov. M. 3, 36:domos,
id. ib. 4, 779;6, 601: quem (Nilum) simul ac tetigit,
id. ib. 1, 729:ut tellus est mihi tacta,
id. Tr. 3, 2, 18:limina,
id. M. 10, 456; Juv. 14, 44:nocturno castra dolo,
Ov. H. 1, 42 et saep.—To border on, be contiguous to:3.qui (fundi) Tiberim fere omnes tangunt,
Cic. Rosc. Am. 7, 20:haec civitas Rhenum tangit,
Caes. B. G. 5, 3:quae (villa) viam tangeret,
Cic. Mil. 19, 51:vertice sidera,
Ov. M. 7, 61. —To touch, i. e.,a.To strike, hit, beat (mostly poet.):b.chordas,
Ov. R. Am. 336:flagello Chloen,
Hor. C. 3, 26, 12:quem tetigit jactu,
Prop. 2, 34 (3, 32), 60:loca tangere fundā,
Tib. 4, 1, 97:te hora Caniculae Nescit tangere,
to touch, affect, Hor. C. 3, 13, 10.—Euphem., to put to death:quemquam praeterea oportuisse tangi,
Cic. Att. 15, 11, 2:statua aut aera legum de caelo tacta,
i.e. struck by lightning, id. Div. 2, 21, 47; so, de caelo tactus, Liv. 25, 7, 7; 29, 14, 3; Verg. E. 1, 17:e caelo tactum,
Plin. 36, 4, 4, § 10; cf.:ulmus fulmine tacta,
Ov. Tr. 2, 144:tacta aedes Junonis,
Plin. 2, 54, 55, § 144.—Prov.:tetigisti acu (rem),
you have hit the nail on the head, Plaut. Rud. 5, 2, 19; cf.:tangis en ipsos metus,
the thing you fear, Sen. Oedip. 795.—To take hold of, to touch, handle, etc.;4.esp. in mal. part.: virginem,
Ter. Ad. 4, 5, 52:cur id ausus's facere ut id quod non tuom esset tangeres?
Plaut. Aul. 4, 10, 14; Ter. Heaut. 4, 6, 15; id. Eun. 4, 7, 27 sq.; Cat. 21, 8; Hor. S. 1, 2, 28; 1, 2, 54.— Absol.:cibum una capias, assis, tangas, ludas, propter dormias,
Ter. Eun. 2, 3, 81 (82):si non tangendi copia'st,
id. ib. 4, 2, 10; id. Phorm. 5, 8 (9), 5.—To besprinkle, moisten, wash, smear, anoint ( poet. and in post-Aug. prose;5. II.syn. tingo): corpus aquā,
Ov. F. 4, 790:comas tristi medicamine,
id. M. 6, 140:oculos olivo,
Pers. 3, 44:superiorem palpebram salivā,
Plin. 28, 4, 7, § 38:caput igne sulfuris,
Prop. 4 (5), 8, 86; cf.:voluit tangi lucerna mero,
id. 4 (5), 3, 60:luto corpora tangit amor,
Tib. 1, 8, 52.—Trop.A.Of the mind or feelings, to touch, move, affect, impress:B.minae Clodii contentionesque modice me tangunt,
Cic. Att. 2, 19, 1:si vos urbis, si vestri nulla cura tangit,
Liv. 3, 17, 3:Numitori tetigerat animum memoria nepotum,
id. 1, 5:mentem mortalia tangunt,
Verg. A. 1, 462:si curat cor spectantis tetigisse querela,
Hor. A. P. 98:nec formā tangor, poteram tamen hac quoque tangi,
Ov. M. 10, 614:vota tamen tetigere deos, tetigere parentes,
id. ib. 4, 164:nymphas tetigit nova res,
id. ib. 15, 552:nec amor nos tangit habendi,
id. A. A. 3, 541:exemplo tangi,
id. H. 15 (16), 326; id. F. 5, 489; Prop. 1, 9, 17:religione tactus hospes,
Liv. 1, 45, 7:tetigerat animum memoria nepotum,
id. 1, 5, 6:si quem gloria tangit,
Sen. Hippol. 27.—Qs. to prick or stick one, i. e.,1.To take in, trick, dupe; to cozen or cheat out of any thing (anteclass.):2.tuom tangam patrem,
Plaut. Ps. 1, 1, 118; cf.:probe tactus Ballio est,
id. ib. 5, 2, 13:tangere hominem volt bolo,
id. Poen. prol. 101:istis adeo te tetigi triginta minis,
id. Ep. 5, 2, 40: senem triginta minis, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 64, 257:lenunculum aere militari,
Plaut. Poen. 5, 5, 7: patrem talento argenti, Turp. ap. Non. 408, 28:tactus sum vehementer visco,
I am limed, caught, Plaut. Bacch. 5, 2, 39:volucres harundinibus,
Petr. 109.—To sting or nettle any one by something said:C.quo pacto Rhodium tetigerim in convivio,
Ter. Eun. 3, 1, 30; cf.maledictis,
Fest. p. 356 Müll.—Of speech, to touch upon, mention, speak of, refer to, cite:D.non tango, quod avarus homo est, quodque improbu' mitto, Lucil. ap. Rufin. Schem. Lex. § 12 (p. 274 Frotsch.): leviter unum quodque tangam,
Cic. Rosc. Am. 30, 83:ubi Aristoteles ista tetigit?
id. Ac. 2, 44, 136:illud tertium, quod a Crasso tactum est,
id. de Or. 2, 10, 43: ne tangantur rationes ad Opis, be discussed, examined, Anton. ap. Cic. Phil. 8, 9, 26:si tacta loquar,
Manil. 3, 21; cf.:quid minus utibile fuit quam hoc ulcus tangere Aut nominare uxorem?
Ter. Phorm. 4, 4, 9.—To take in hand, undertake (rare):carmina,
Ov. Am. 3, 12, 17: quis te Carminis heroi tangere jussit opus? prop. 4, 2 (3, 3), 16.19 tradizione
f.1.традиция; (consuetudine) заведённый порядокla tradizione vuole che il panettone si mangi a Natale in Italia e a Pasqua in Russia — по традиции кулич в Италии едят на Рождество, а в России - на Пасху
2.•◆
la tradì e poi si pentì, come nella migliore tradizione italiana — всё было в лучших итальянских традициях: сначала он ей изменил, а потом покаялсяСм. также в других словарях:
pratica — / pratika/ s.f. [femm. sost. dell agg. pratico ; cfr. il gr. praktikḗ (epistḗmē ) (scienza) pratica ]. 1. a. [attività volta a un risultato concreto in un certo campo: certe cose s imparano solo con la p. ] ▶◀ applicazione, esercizio. ◀▶ teoria.… … Enciclopedia Italiana
solere — so·lé·re v.intr., s.m. (io sóglio) CO 1a. come verbo modale seguito da un verbo all infinito, avere per abitudine, essere solito svolgere una determinata azione, tenere un determinato comportamento, ecc.: si suole finire il pasto con un dolce,… … Dizionario italiano
usare — u·sà·re v.tr., v.intr. FO 1a. v.tr., adoperare, utilizzare, impiegare qcs., spec. per fini determinati: usare le forbici, il trapano, la lavatrice, posso usare il tuo telefono?; sai usare il computer?, saper usare qcs., essere molto abile nell… … Dizionario italiano
Universities — • The principal Catholic foundations have been treated in special articles; here the general aspects of the subject are presented Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Universities Universities … Catholic encyclopedia
prammatica — /pra m:atika/ (ant. pragmatica) s.f. [dal lat. tardo pragmatĭca (sanctio )]. 1. (stor.) [legge di emanazione regia] ▶◀ editto. ⇑ decreto, disposizione, norma. 2. (estens., lett.) [modo di fare usuale in determinate circostanze della vita sociale] … Enciclopedia Italiana
usanza — /u zantsa/ s.f. [der. di usare ]. 1. [atto o serie di atti che si usa compiere in un determinato tempo, luogo o ambiente: u. primitive ] ▶◀ consuetudine, costumanza, costume, tradizione, uso. ‖ maniera, modo. ▼ Perifr. prep.: all usanza di… … Enciclopedia Italiana
Rites — • The ceremonies, prayers, and functions of any religious body Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Rites Rites † … Catholic encyclopedia
morale — A agg. 1. etico, spirituale, interiore □ simbolico, astratto CONTR. materiale, corporeo, fisico, sensibile □ concreto, effettivo 2. (di persona, di azione, ecc.) onesto, buono, giusto, retto, probo, virtuoso, castigato, intemerato, continente,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
norma — nòr·ma s.f. AU 1a. regola di condotta che prescrive a una società o a singoli individui il comportamento da osservare nel conseguimento di determinati fini e nello svolgimento di determinate attività: imparare le norme della buona educazione,… … Dizionario italiano
praticare — pra·ti·cà·re v.tr. e intr. (io pràtico) AU 1. v.tr., mettere in pratica, attuare: praticare la carità, il bene, la virtù, praticare una cura, praticare una teoria | osservare come usanza, come costume: praticare la poligamia, praticare la… … Dizionario italiano
naturalmente — /natural mente/ avv. [der. di naturale, col suff. mente ]. 1. [in modo conforme alla natura, o a quella che si ritiene debba essere la natura] ▶◀ istintivamente, secondo natura. ‖ semplicemente, spontaneamente. ◀▶ contro natura.… … Enciclopedia Italiana
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Итальянский
- Немецкий
- Русский